Gegroet Nederland!

Zo hé, dat was wel erg lang geleden dat ik iets van me heb laten horen op deze reislog. En nog niet eens omdat er niet veel gebeurd is. Misschien is het wel juist omdat er veel gebeurd is, dat het eventjes stil is geweest.
Bij het avondeten leerde ik als klein kind altijd om het lekkerste voor het laatste te bewaren, dus vandaar dat ik eerst maar met het mindere gedeelte begin. Na een moeilijke tijd tussen mij en Hannah, hebben we begin vorige week besloten niet met z'n tweeën door te gaan. Natuurlijk is het niet makkelijk om dat op zo'n afstand te beslissen, maar het is niet anders. Een reis aan het eind van mijn verblijf hier zullen we dus ook niet meer maken.

Echter, het leven gaat ook hier door. Ondanks dit minder leuke deel, zijn er verder nog genoeg andere (leuke) dingen gebeurd. Over het algemeen is het wat dat betreft redelijk rustig geweest. Ben vooral bezig geweest met het leren van een tentamen dat ik nog in Nederland moest maken en waarvoor ik de mogelijkheid gekregen heb om dat hier te doen. Tussen de bedrijven door zoveel mogelijk in de bibliotheek doorgebracht en tussen de Zuid-Afrikanen lopen studeren. Uiteindelijk afgelopen donderdag op een pc de vragen uitgewerkt en via een contact op het international office de antwoorden naar mijn docent in Nederland doorgestuurd. Nu gewoon afwachten...

Maar goed om te beginnen, drie weken terug met Isabelle, Valerie en Leen meegeholpen met hun afscheid op de basisschool waar ze lesgegeven hebben de afgelopen maanden. Het is moeilijk voor te stellen, maar de eerst mensen moeten helaas alweer naar huis toe. Kortom, de gehele groep was opgetrommeld om 115 hongerige kids te voeden. Als hoofdgerecht werden er grote bakken pasta en rijst geserveerd (lees inhoud 5 liter per stuk), gelegen op een bedje van maïssaus, erwten uit blik en overgoten met een sausje van ketchup. Als nagerecht was er een verscheidenheid aan inheemse delicatessen (lees cake uit de Spar), waarbij het geheel was afgemaakt met een enkele kers en een drankje ter aanvulling (lees 50 liter ranja, ook bij de Spar). Nadat alles klaargemaakt was en alle tafels gereed stonden, kon het festijn beginnen. Niet alleen waren ze na alle dansjes en andere activiteiten dolbij dat er gegeten konden worden, de volgorde waarin de verschillende gerechten naar binnen gewerkt werden was voor mij ook volstrekt nieuw. Na 2,5 uur was werkelijk alles op. Ongelooflijk mooi om al die kids zo te zien en het geeft dan ook een geweldige voldoening om hierbij geweest te mogen zijn. De foto's zeggen meer dan genoeg!

Naast de gebruikelijke stapavondjes in het altijd gezellige Springbok en het leren in de bibliotheek, was het afgelopen weekend dan eindelijk tijd om naar het Kruger Park te gaan, samen met Dieter, Stephanie, Ruth en Sharon. Een reis dievia een Nederlandse organisatie waar we bij zijn aangesloten geregeld hadden, van vrijdag tot maandag. Na nog een bezoek gebracht te hebben bij de Blyde River Canyon, na 8 uur rijden uiteindelijk in Phalaborwa aangekomen bij onze lodge Sefapane, waar we kennisgemaakt hebben met de grote groep Nederlanders (+/- 20 mensen) die ons voor de rest van het weekendzouden vergezellen. Na het programma op vrijdagavond gekregen te hebben, was het op zaterdag alweer veranderd (TIA=This Is Africa) en dus gewoon maar kijken wat er ging gebeuren. Zaterdagochtend om 5 uur opgestaan om met een jeep de bush in te trekken (game drives). Al snel zagen we de eerste impala's, buffels en zelfs olifanten voorbij komen die bij een waterreservoir stonden voor de ochtenddouche. Na 40 foto's van de eerste olifant gemaakt te hebben, bleek er ongeveer op elke hoek een te staan, dus bedreigde diersoort maken ze mij niet meer wijs hier

! Verder lekker gegeten in de bush en op het eind van de dag nog giraffes en aantal zebra's gezien, schitterend!
Nadat iedereen weer enigszins was bijgekomen van de lange zaterdag, ging de wekker op zondag opnieuw om half 5 om het water op te gaan. Nijlpaarden, krokodillen en aantal verstoten buffels konden aan de rivieroever gespot worden en heb dan ook weer de wereld aan foto's gemaakt (lees 100). 's Middags was het dan tijd voor het laatste onderdeel, een walk safari. In tegenstelling door de mensen die ons rondreden op zaterdag, werden we nu opgehaald door twee echte rangers, inclusief strakke petjes en geweren. Het idee was niet om de big 5 te spotten, maar vooral om iets van de natuur te weten te komen. Nou de natuur heb ik zeker leren kennen. Nadat we al redelijk snel sporen van een neushoorn hadden gevonden (lees niet wij lompe toeristen, maar zij), zagen we het beestje zelf ook al staan. Hij had ons niet gezien (zo goed als blind), maar al welgeroken en gehoord! Hier stonden we dan, op een afstand van 100 meter van een beest dat 3x zo zwaar is als mijn autootje hier en met een snelheid van boven de 40 km/h binnen een paar seconden bij je is. De rangers kregen het zelf ook wat warm, dus wemoesten ons al snel terugtrekken. Ze vertelden dat het beest een omtrekkende beweging begon te maken, om ons vervolgens in de flank aan te vallen. Kortom, wij een omweg maken en deze schattige viervoeter proberen te ontlopen. Dit lukte en we kondenzonder kleerscheuren onze reis vervolgen. Echter niet voor lang, even later hoorde we het klapperen van olifant-oren die zich in de rivierbedding verscholen had. Voor de beste plaatjes moet je natuurlijk zo dichtbij mogelijkzien te komen, dus het duurde niet lang voordat we in dezelfde rivierbedding stonden, om als een stel japanners weer eens massa's foto's te schieten! Wat niemand van ons echter wist (incl. onze rangers), was dat het beest met het verkeerde been uit bed was gestapt (1 been=200 kg). Al snel kwam hij onze kant op en we moesten dan ook maken dat we wegkwamen. De regel die ons in het begin was uitgelegd, dat er niet gerend mocht worden, bleek al snel overboord gegooid te worden, aangezien de minst ervaren ranger nu ook zelf begon te rennen. Natuurlijk nog wel geprobeerd wat foto's te maken, maar na de opmerking 'This is not a joke, RUN!' hebben we het toch maar op een lopen gezet. Uiteindelijk kwam het beest uit de rivierbedding zetten en na veel geschreeuw van onze hoofdranger, moest er zelfs een schot gelost worden (in de grond) om de olifant op afstand te houden. Iets watde rangerin zijn vijfjarige carrière nog nooit had hoeven doen. Despanning was werkelijk te snijden en met z'n allen zijn we terug gerend naar een veilige plek(was die neushoorn niet nog ergens?) om daar bij te komen. 's Avondszijn we via paadjes door de bush terug gereden naar de lodge, waar we nog gegevens uitgewisseld hebben om ervaringen op de website achter te laten.
Nog strak van de adrenaline zijn we maandagochtend terug huiswaarts gegaan en via Johannesburg teruggevolgen naar Kaapstad. Een weekend om nooit te vergeten!

Mensen, ik moet er mee ophouden, aangezien het anders herhaling gaat worden! Ik zal flink wat foto's online zetten en ik hoop jullie zo snel mogelijk weer op de hoogte te brengen van nieuwe uitstapjes en activiteiten. Nu eerst weer studie! 'Ek gaan julle verlaat!'

Groeten uit de bush,

Arjan